در اين روش مذابي با دماي فوق ذوب جزيي تهيه شده و سپس اين مذاب از طريق يك سطح شيب دار خنك كننده به سمت قالب روانه مي¬شود. در اثر اين امر، جوانه هاي جامدي تشكيل شده و اين جوانه هاي رشد يافته بر اثر برش ناشي از حركت بر روي سطح شيب دار، تكه تكه شده و به حالت غيردندريتي در مي آيند. محدوديت اصلي اين روش عدم امكان توليد دوغاب در نرخ هاي ريخته گري پايين به دليل طول عمدتا بلند (بالاتر از 1 متر) و فوق ذوب پايين ذوب مورد استفاده و عدم يكنواختي حرارتي در ابتدا و انتهاي سطح شيب دار خنك كننده مي باشد. در جهت رفع اين عيوب، در روش ابداعي مذكور، منبع ذوب مناسب با طراحي يك بوته، توپي و نگهدارنده جهت ايجاد نرخ ذوب پايين ايجاد شده و سپس با تغيير در نحوه خنك شدن زيرلايه شيب دار اجازه كوتاه كردن طول ودر نتيجه ايجاد قابليت حمل و نقل اضافه شد.

در اين دستگاه مذاب با دماي فوق ذوب جزئي توسط طراحي مناسب يك بوته، نگهدارنده و توپي جهت دستيابي به نرخ هاي ريخته گري بسيار پايين تهيه مي گردد. در اثر اين امر مي توان معايب ريخته گري با استفاده از بوته هاي سر ريز را كاهش داد يا حتي از بين برد. مهمترين عيوب روش ريخته گري بوسيله بوته سرريز را مي توان در ايجاد تلاطم بيشتر در طول ريخته گري، اكسيداسيون بيشتر مذاب، عدم امكان كنترل نرخ ريخته گري، كاهش ايمني ناشي از حركت دوراني بوته حامل مذاب با دماي بالا و اختلاط هرچه بيشتر مذاب و سرباره دانست. در جهت رفع اين عيوب، در بوته ابداعي مذكور، منبع ذوب مناسب با طراحي يك بوته، توپي و نگهدارنده جهت ايجاد نرخ ذوب پايين ايجاد شد. كاهش تلاطم ناشي از خروج آرام مذاب به كمك نيروي جاذبه، كاهش اكسيداسيون از طريق كاهش تماس مذاب و اتمسفر محيط و ايجاد امكان افزودن محفظه گاز محافظ در طول ريخته گري جهت ريخته گري آلياژهاي حساس به اكسيداسيون شديد، امكان كنترل و تغيير نرخ ريخته¬گري به كمك تغيير قطر داخلي توپي، افزايش ايمني ناشي از خروج مذاب از كف بوته و كاهش دخالت نيروي انساني در تخليه مذاب و عدم اختلاط مذاب و سرباره مهمترين موارد مدنظر در ساخت اين بوته هستند.